Laatste week in Suriname & eerste week Nederland

Het is nu dinsdag 12 juni 2012, vorige week vloog ik van Suriname naar Nederland.

Graag wil ik mijn lezers even op de hoogte houden van mijn laatste week in Suriname en de eerste week in Nederland. Wegens drukte is het niet mogelijk geweest om eerder mijn ervaringen met jullie te delen.

Woensdag 30 mei 2012, was mijn laatste stagedag. Ik ben nog verder gaan werken met een klant. Ook ben ik bezig geweest met het afronden van mijn stageverslag. Samen met het secretariaat heb ik van mijn stageverslag een mooi boekwerkje gemaakt. Ondertussen was ik al bezig met het afscheid nemen van collega’s. Deze dag heb ik taart getrakteerd en daarnaast ook nog wat frisdrank. Vlak voordat de dag was afgelopen kreeg ik van een mevrouw die werkzaam is bij het secretariaat een enveloppe met de boodschap: “Pim, namens de directie willen wij bedanken dat jij hier bij ons stage hebt gelopen. Wij vonden het leuk dat je er was en daarom krijg jij deze enveloppe”. Het was iets in die trend. Ik was verbaasd. In de enveloppe zat “extra stagevergoeding”. Super! Maar dat had ik natuurlijk niet verwacht.
Tot slot eind van de dag kwamen allemaal collega’s naar mijn kantoor. Ik dacht: Huh, dit gebeurt toch alleen bij verjaardagen? Maar toen kwam het besef echt dat ik wegging. Ik heb met al mijn collega’s een band opgebouwd. Het geeft je wel een raar gevoel. Van mijn collega’s heb ik een Surinaamse mok en een Surinaamse sleutelhanger gekregen. Daarna kreeg ik van elke collega een hand en een zegje. Het was dus echt tijd om te gaan! Ik vond het echt een heel leuk afscheid. Ik heb als laatste mijn collega’s nog bedankt voor de leuke en leerzame tijd en toen stapte ik het kantoor uit. Toen ik op de fiets naar huis zat dacht ik echt van tja je hebt een leuke tijd gehad Pim, je moet weer naar huis en geniet nog van de tijd dat je hier bent.

’s Avonds ben ik met Robin Beukema en een vriend van hem uit Groningen (Eric Boven) gaan eten buiten de deur. Daarna zijn wij naar Touché gegaan.

Donderdag 31 mei 2012, was het tijd om een beetje uit te brakken. Ik ben bezig geweest met een afscheidcadeautje voor Robin en Robin & Eric zijn samen op de brommer ergens heengegaan om te regelen wat wij het weekend gaan doen. Helaas heeft het ritje van Robin & Eric niks opgeleverd. In de middag zijn wij nog bij Zin gaan zwemmen/chillen. ’s Avonds hebben wij ergens gegeten. Het was de laatste avond van een vriend van mij, Sander Ogink. En daarna zijn wij nog naar de Havana geweest om te stappen. Sander is nu met zijn vriendin aan het reizen door Brazilië.

Vrijdag 1 juni 2012, hebben wij uitgeslapen en hebben wij gezwommen bij Zin. Ook hebben wij contact gehad met Chiko, onze taxi chauffeur, met de vraag of hij een leuk tripje voor ons heeft. Wij konden wel naar Matapica (hier zie je grote schildpadden en ga je kaaimannen vangen). Hiervoor moesten wij contact opnemen met 2 dames en dan konden wij samen met hun naar Matapica. Nouja ze gezegd zo gedaan. Wij gaan dit weekend naar Matapica.

’s Avonds zijn wij nog naar de casino gegaan. Ik was vastbesloten om niks uit te geven. Dat dus ook niet gedaan. Robin & Eric hadden een mooie avond te pakken waar ik toch wel een beetje jaloers van werd. Allebei zo’n 100 euro winst. Gratis weekendje voor hun dus. Om 12 uur in de avond zijn wij nog naar de film geweest voor een nachtvoorstelling. Het was een mooie film, Eric moest even bijkomen van de avond ervoor en heeft even zijn oogjes dichtgedaan.

Zaterdag 2 juni 2012, werden wij om 9 uur opgehaald door Chiko. Pff sjonge jonge wat was het vroeg. Hangmatje pakken en kleren mee en gaan dan maar. Eerst met de taxi naar Commewijne en van daaruit met de boot naar Margaretha. Van Margaretha met een klein bootje naar Matapica. Daarvoor wel het één en ander gekocht om te kunnen overleven. De hele dag zijn wij op het strand gaan chillen en ’s avonds hebben wij kaaimannen gevangen en gingen wij grote schildpadden bekijken. Zelf had ik de schildpadden al gezien met Benno, Marian en Janneke. Maar het was leuk! Kaaimannen vangen vond ik fantastisch.

Zondag 3 juni 2012, is het slapen in de hangmat minder goed bevallen. Maar dat had ik ook verwacht. Mijn hangmat had last van de opkomende zon en ik lag als een banaan in mijn hangmat. Hierdoor krijg je een zere rug en nek. ’s Ochtends kregen wij een ontbijt en daarna begon onze terugreis naar Paramaribo. Eerst door 2 jongens naar Margaretha gebracht. Van Margaretha moesten wij nog met de boot en taxi naar Paramaribo. De boot stond nog niet klaar.

Robin ging op zoek naar een “Capibara”. Het is de grootste levende knaagdierensoort, en kan ruim 90 kilogram zwaar worden. Capibara's leven in groepen van enkele tientallen dieren. Als uitstekende zwemmers en duikers houden ze zich in en langs het water op. Hun voornaamste vijanden zijn de jaguar, de anaconda en de kaaiman. De mens jaagt er ook op voor hun vlees en huiden. Daarnaast wordt een capibare ook wel gebruikt als huisdier. Wij hadden foto’s gezien dat mensen met een capibara op de foto stonden. Dus tja laten we een foto gaan maken.
Wij, Robin/Eric/Mariska (meisje, stagiaire, die met ons mee was naar Matapica) en ik lopen erheen. Clara bleef achter en bleef op onze spullen letten. Wij maakte foto’s van de capibara.

En ineens uit het niets begon de capibara achter ons aan te rennen. Wij sprinten voor het leven. Het was er heel glad. Mariska gleed uit en werd door de capibara de afgrond ingeduwd. Ze kwam te liggen in de bosjes beneden bij het water. Robin, Eric en ik hoorde gegil en keken achterom. Mariska was weg. De capibara was ook verdwenen. Wij lopen heen en toen zagen wij de capibara boven op Mariska zitten. Ze schreeuwde het uit (door merg en been) het gaf ons een heel akelig gevoel. Wat moeten we doen? Wij pakte kokosnoten en gooide die zo hard mogelijk op het hoofd van de capibara. Wij zagen letterlijk dat de capibara zijn tanden in Mariska zette. Eén keer kwam de capibara achter ons aangesprint, maar hij kon ons niet pakken. Toen ging hij weer terug en verder aan Mariska knagen. Ze lag in de afgrond en wat moeten wij doen? Gelukkig kwam er een Surinamer aan met een stok en porde deze stok in de maag van de capibara. De capibara ging weg en wij konden Mariska uit de afgrond tillen. Wij schrokken ons dood van hoe Mariska eruitzag na dit incident. Overal bloed en ze was flink in haar arm en been gebeten. Haar spieren waren zichtbaar. Proberen de ambulance te bereiken? Ambulance bestaat dat? Shit. Wij zijn ook zover weg. Ondertussen contact met Chiko. Zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Wij hadden haar arm afgekneld met een t-shirt en de rest van de wonden bedekt met doeken en shirts. Vervolgens de boot genomen en de taxi naar het ziekenhuis van Paramaribo. Gelukkig lopen Clara en Mariska hier stage. Zij zitten op de verloskunde academie in Amsterdam. Na een heel gedoe en papierwerk werd Mariska in een wachtkamer gezet. Clara heeft met ontzettend veel mensen contact gehad.Mariska was echt een doorzetter. Pff ijzersterk! Gelukkig viel ze niet flauw en raakte ze niet in schok. Het was echt heftig.

Ik, Robin & Eric waren blij dat Mariska in het ziekenhuis was. Hopelijk kunnen hun wat voor haar doen. Na 4 en half uur zitten op een bankje voor het ziekenhuis kregen wij te horen van Mariska dat Clara niet geholpen kan worden in Paramaribo. Ze weten niet wat ze moeten doen. De wonden zijn te groot om te hechten. In totaal heeft ze 13 wonden, waarvan er 3 zorgelijk zijn.
’s Avonds zijn uiteindelijk haar wonden voor het eerst schoongemaakt. Ze moest eerst ook op een afdeling liggen met 6 andere mensen, maar gelukkig door goed geregel en het hebben van connecties was het mogelijk dat ze haar eigen kamer kreeg op de “elite- afdeling”.

Wat een heftige dag! De rest van de dag konden wij aan niks anders denken.

Maandag 4 juni 2012, ben ik samen met Eric naar het ziekenhuis geweest. Wij hadden een pakketje voor haar samengesteld. Robin moest weer stage lopen. Van Clara kregen wij te horen dat Mariska & Clara misschien morgen naar Nederland gaan. Dat zal dus betekenen dat zij in het vliegtuig naar huis gaan waar ik ook mee naar huis ga. Op een gegeven moment moesten wij weg bij Mariska. Het bezoekuur was al lang voorbij zij de zuster. Mariska was best vrolijk, maar het was verschrikkelijk om haar zo te zien. En wat een ziekenhuis. En wat een personeel. Bar en bar slecht. Je moet in Suriname niet in een ziekenhuis terecht komen.

De rest van de dag ben ik met Eric gaan winkelen in Suriname. Ik heb met Eric verschillende souvenirtjes gekocht en wat gedronken. ’s Avonds zijn wij gaan uit eten bij Zus & Zo. Ik heb Robin nog een afscheidcadeaus gegeven. Hij kreeg van mij 2 foto’s van ons en spullen die hij kan gebruiken gedurende twee maanden dat hij nog in Suriname is. Dat vond hij leuk!

Ook kregen wij te horen dat Mariska & Clara met mij, in het vliegtuig, naar huis gaan. Goed nieuws dus. Het was een heel geregel, maar het is zover!

Dinsdag 5 juni 2012, was het een kwestie van mijn tas inpakken. ’s Ochtends kort nog een keer afscheid genomen van Robin en ’s middags met Eric bij “Lekker” wat gedronken. Daarna ook afscheid genomen van Eric. Om 1 uur in de middag werd ik door mijn huisbazin weggebracht naar het vliegveld. Om half 3 kwam ik aan en om 6 uur Surinaamse tijd zal ik vliegen.
Op het vliegveld wat gegeten en gedronken. En op een gegeven moment kwam ik Mariska & Clara tegen. Wij vlogen mooi op tijd. Vliegtuig was niet helemaal vol. Ik heb lekker veel gegeten in het vliegtuig en ook het nodige gedronken. Ook heb ik de halve reis naast Clara & Mariska gezeten. Naast hun was een plek vrij. Zij zaten in een andere gedeelte. De Economy Comfort Classe. De hele vliegreis heb ik niet geslapen. Beetje films gekeken en gepraat.

Woensdag 6 juni 2012, was het dan zover. Wij waren om 7 uur Nederlandse tijd op Nederlandse bodem. Om half 9 liepen wij de gate uit. Alleen geen Benno, Marian en Janneke te zien. Zij stonden bij gate 4. Ook hadden ze een leuk spandoek gemaakt. Met de tekst: Geen Parbo Bier, Pim is eindelijk weer hier. Het was fijn om mijn ouders en vriendin weer te zien. Eventjes wat gedronken op het vliegveld. Ook Opa & Oma en Oma gebeld dat ik veilig thuis aangekomen ben en vervolgens naar huis gereden. Onderweg heb ik lekker geslapen. Ik was kapot. Ik merkte toen pas het tijdverschil. En het was koud in Nederland!

De rest van de dag was een beetje bijkomen. Wennen dat ik weer in Nederland ben. Het is koud en het besef is nog niet aanwezig. ’s Avonds lekker lasagne gegeten en ook kwamen mijn buren, Henk & Anita, op bezoek. Heel leuk!

Donderdag 7 juni 2012, heb ik lekker geslapen met Janneke in mijn bed. Heerlijk weer een fijn bedje. Hier zit geen kuil in. En ook weer een warme douche. En sjonge jonge wat een groot huis en wat een luxe. Nog steeds wennen dat ik weer in Nederland ben. Ik ben met Janneke naar mijn schoonouders gegaan. ’s Middags Winschoten ingegaan en ’s avonds bij mijn schoonouders heerlijke nasie gegeten. Daarnaast ‘s avonds op bezoek geweest bij mijn schoonoma.

Vrijdag 8 juni 2012, was het weer tijd om uit te slapen. ’s Middags Winschoten nog ingegaan. Ik moest spullen hebben voor het EK. ’s Avonds moest Janneke werken. Ik ben naar Issi Vedder gegaan en Tim Nitters kwam er ook. Hier hebben wij heerlijk gefrituurd en de openingswedstrijd van het EK gekeken. Ook werd de x- box weer aangeslingerd. Janneke kwam ook nog wat later en Kenneth kwam ook nog eventjes langs.

Zaterdag 9 juni 2012, lekker uitgeslapen met Janneke. ’s Middags in de hangmat buiten gelegen. Ook heb ik Aron opgehaald. Hij is geopereerd aan zijn knie en komt bij mij het Nederlands elftal kijken. Nederland moet tegen Denemarken. Helaas verloren met 0 – 1.
Mijn lieve moeder had heerlijke pizza gemaakt met salade en wij kregen ijs als nagerecht. Tim, Issi, Aron, Paulien, Janneke, Benno, Marian en Ik hebben hier gegeten en de wedstrijd gekeken.

Zondag 10 juni 2012, ook weer uitgeslapen. Ja lekker is dat! In de avond bij Tim het EK gekeken.

Maandag 11 juni 2012, redelijke tijd uit bed gegaan. Gekeken naar wat ik allemaal moet doen. School, nieuwe abonnement voor telefoon e.d. Ook heb ik ’s middags een paar uur met Koen zitten skypen. ’s Avonds hier thuis EK gekeken en op gegeven moment kwam Janneke sportief op de skeelers langs. Ik heb haar thuis gebracht en nog even met schoonouders en Tineke gekletst.

Vandaag, dinsdag 12 juni 2012, heb ik lekker geslapen. Het besef is er dat ik weer in Nederland ben. Ik heb contact gehad met Clara & Mariska. Met Mariska gaat alles goed. Ze zit thuis. De wonden moeten door natuurlijke wijze dichtgaan. Eventueel later plastische chirurgie aan te pas komen. Maar dat is afwachten.. Ook heeft Mariska 9 spuiten in de wond gekregen tegen hondsdolheid. Het komt dus goed! En ik wens haar nog veel sterkte.
Vanavond ga ik de zeilboot ophalen en genieten van Nederland! Morgen ga ik met vrienden naar de kroeg in Winschoten om te zien hoe Nederland van Duitsland gaat winnen.




Dit was mijn laatste verslag over mij in Suriname. Ik wil iedereen bedanken voor de steun en de leuke reacties! Ik heb een super gave, leerzame en leuke tijd gehad in Suriname. Persoonlijk zal ik een ieder aanraden als de kans het toelaat stage te gaan lopen in het buitenland.